Una revisión de la experiencia de vida desde la perspectiva de Body-Mind Centering / Body-Mind Centering yaklaşımından bir yaşam deneyimi incelemesi

Türkçesi sayfanın devamında.

Llegué a Barcelona como una mujer que carecía del apoyo del mundo masculino, con manos y pies fríos, en búsqueda de su fuego en un clima cálido del alma para las mujeres. Tenía sueños de bailar por las calles, ponerme ropas de muchos colores y reír a carcajdas. En la realidad, me siento golpeada por la ciudad: por el ruido, por el consumo, por la suciedad, por los robos, por el alquiler alto, por el cambio constante. Nunca podía imaginarme viviendo en ciudades grandes, pero me encontré en una de repente, y me dejó inmovilizada. Desde el primer momento en que llegué aquí, mis intuiciones sabían que no podría vivir en este lugar, pero no me quedé el tiempo suficiente para relocalizarme. Era un flujo bloqueado por la estructura externa, y, al haber estado bloqueada en mi vida durante muchos años, el primero por estucturas masculinos y luego siempro por mí mísma. No podía aceptar mi existencia en esta ciudad, no podía aceptar ser bloqueada otra vez. Tendré que hacer algo, pero ¿cómo? ¿Cómo? ¿Cómo? Tendré que aceptar mi situación y bloquear mí mísma o abandonar este flujo y empezar de nuevo en un lugar diferente. No tenía suficiente coraje para abandonar el flujo ni la paz necesaria para aceptar mi situación tal como era. Lo que veía eran excrementos de perros y pájaros; lo que olía era orina de perros, y lo que escuchaba era el ruido de los coches. Mucho hablaba, poco escuchaba. Mi alma fluido y suave se contraba abollado al golpear por las estructuras y invisible en un lugar de una puzzle differente.

En sueños de dar expresión a mi lado feminino al bailando con el fuego creativo, me despierto en la realidad en que me encuentro intentando mantener mi estructura, aún más, para sobrevivir. Me volví hacia mi lado más masculino para obtener apoyo, para asegurarme, para mantener mis piezas juntas. Me volví hacia mi lado masculino para pedir apoyo. Al volver a este lado encontré una tristeza tan grave de los tiempos cuando no había nadie a quien pedir. Pasé tiempos con pesadillas en las que luchè con las figuras de masculinos sobre temas que pensaba que ya había cerrado, en las que sentí ira por los tiempos en que no tenía a nadie que me sostuviera, que me abrazara, que me protegiera. Emociones muertas resucitadas y cuerpos podridos.

Interesante. Al desear de descubrir mi lado feminino en alegría y anima, me entre los restos emocionales de experiencias que pensé que había organizado por una lucha con mi lado masculino otra vez, por no poder refugiarme al mi lado feminino y haber mi flujo bloqueado otra vez. Mi lado femenino pidió ayuda a mi lado masculino a que me sirva estructura para que puede ser más fluido. No había nadie escuchando. Mis fluidos se coagularon en mis articulaciones, ayudándome a ser estructurada, a ser fuerte, a establecerme frente al cambio. Mi líquido sinovial se estaba inflamando. Si no hay estructura afuera, no podría fluir. Necesitaba formar una estructura para fluir dentro. Afuera todo era cambio, y yo empecè a convertirme en una estructura. Qué interesante. No podía encontrar una estructura en la que pudiera fluir y empecé a convertirme en una estructura. No había pensado que más estructuras me ayudaría a ser más fluida. No son bloqueos, son estructuras, y no son iguales.

Pero interesante. Después de que este caos me devastó durante unos tres meses, ahora ha encontrado un nuevo orden dentro de mí con un regalo de la conciencia sobre mi estructura y flujo. Llegué a Barcelona como una mujer que carecía del apoyo de un hombre, con manos y pies fríos, en búsqueda de su fuego en un clima cálido del alma para las mujeres. Mientras esperaba encontrar mi flujo, las estructuras que conocí trajeron mi flujo hacia mí. Me doy cuenta de que anteriormente he declarado la guerra a mis estructuras mientras trataba de encontrar mi flujo. En lugar de hacer que lo que fluye sea fluido, traté de arrancar lo que estaba estancado. Lo noto porque esta vez intenté transformar mis líquidos fluidos en estructuras para crear una base. En lugar de reconocer y utilizar la estructura existente como estructura, reconocer y utilizar el líquido existente como líquido, y luego ayudarlos a apoyarse mutuamente, traté de transformarlos a todos en líquido o a todos en estructura. Pero no me daba cuenta de que nunca había incorporado o reconocido mis estructuras internas para soportarme a mí misma: mis huesos, mis paquetes musculares, mis venas y arterias, las cápsulas de mis articulaciones, mis órganos, cada parte de mí que contiene fluidos o que organiza estructura para liberar los fluidos de peso. El apoyo que estaba buscando afuera existía dentro de mis estructuras. Al darme cuenta de mis estructuras, pude empezar a liberar mis fluidos al observando lo que sucede con una mente curiosa que intenta comprender lo que sucede, no rápidamente sino con el tiempo necesario para el cambio. La estructura y el flujo, ambos existen en armonía dentro de mí. Tengo estructura para contener el flujo, tengo fluidos para guiar la estructura. La estructura contiene el flujo, el flujo contiene la estructura; como un yin yang.  

Observar estas estructuras en mi cuerpo desde un lugar consciente, amarlas dentro de mi conciencia, reconocer su existencia me ayudó a legitimar su existencia y organizar el caos en mi mente. Mi cuerpo se convirtió en la inspiración de mi mente, se convirtió en la estructura, se convirtió en el flujo. Cuando decimos que todos somos un solo mundo, realmente todos somos un solo mundo. El organismo en el que vivimos es a la vez nuestro reflejo y nuestra fuente de inspiración, y aquel sobre el que influimos y por el que somos influidos. Independientemente de dónde nos acerquemos a algo, no importa dónde sostenemos la verdad con curiosidad, en algún momento se complementan. Me encanta la colaboración del cuerpo y la mente. Esta colaboración se puede reflejar y trabajar en muchas estructuras, del cuerpo a la mente, de persona a persona, de persona a entorno, de micro a macro. ¿No es agradable?

Estoy agradecida por todos los contenedores existeron en mi vida muy visible en esos días dificilés. Había sido escéptica en los hombres y por eso me había apoyado en el apoyo femenino. Pero en este época, estoy dando cuento que tenía en mi vida con las buenas intenciones, las amistades cercanía y el cuidado. En los ojos de mi mente estamos abrazando en una rueda y en el piel de mi corazón estoy sintiendo todo el amor que he recibido. Estoy muy agradecida por cada uno do vosotros.

Yaşamında eril destekteğinden yoksun, elleri ve ayakları sürekli üşüyen bir kadın olarak ateşin, sıcak ve canlı dişi ruhunun arayışında Ispanya’ya taşındım, kendimi Barcelona’da buldum. Sokaklarda dans edip, rengarenk kıyafetler giyip, kahkalar içinde şakıyacağımı düşünüyordum. Öyle olmadı. Şehirdeki gürültü, tüketim, pislik, yüksek kira ve hırsızlık tarafından dayak yemiş gibi hissediyorum. Kendimi hiçbir zaman büyük bir şehrin içinde yaşarken hayal edemezdim ama bir kendimi burada hareket edemez bir halde buldum. İlk andan itibaren sezgilerim burada yaşayamayacağımı ya da burayı bir evi gibi hissetmediğini biliyordu ama hareket edecek bir vaktim kalmamıştı. Daha önce yıllarca eril yapılar tarafından akışı durdurulan ve ardından da devamlı olarak kendi akışını durduran birisi olarak tekrar dışarıdaki yapılardan önü kesilmiş bir akıntı gibi hissediyordum. Bu şehirdeki varlığımı, tekrar önü kesilmiş bir akıntı olmayı kabul edemiyordum. Bir şeyler yapmalıyım  ama nasıl nasıl nasıl? Durumumu kabul etmeli ve akışımı kesmeli ya da bu akışı yarıda bırakıp yeni bir yerde yeni bir akışa başlamalıydım. Ne bu akışı bırakacak cesaretim vardı ne de durumumu olduğu gibi kabul edecek kadar yumuşak başlıydım. Tek gördüğüm şey köpek ve kuş kakası, tek kokusunu aldığım şey yine köpek kakası ve tek duyduğum şey arabaların gürültüsüydü. Çok konuşan vardı ama pek az dinleyen. Akıcı ve yumuşak ruhum kendini yapılara çarpa çarpa kendini hırpalanmış ve başka bir pazılın parçası olan bir şehirde görünmez hissediyordu.

Sokaklarda yaratım enerjisiyle dans ederek dişi yanıma ifade alanı açtığım hayallerin içinden hayatta kalmak için daha köşeli yapılarımı nasıl daha sağlam tutabilirimi denediğim gerçekliğe uyanıyorum. Eril yanıma döndüm yüzümü yardım istemek için, parçalarımı dağılmadan bir arada tutabilmek için. Döndüğüm yerde ihtiyacım olduğunda yardım isteyecek hiçbir erilin bulunmadığı anılar içinde hayal kırıklıkları ve mutsuzlukla doldum. Kabuslarımda “ya biz bunu halletmedik mi?” dediğim konulardan kavga ettiğim erkek figürleri, barış ilan ettiğimi düşündüğüm yerde ihtiyacım olduğunda bana sarılan, beni koruyan ve kapsayan kimsenin olmadığı o zamanlardan tekrar hortlayan öfke. 

İlginç. Neşe ve coşku içinde tanımayı beklediğim kadın yanımın hayalini kurarken eril yanıma tekrar savaş açmam, kadın yanıma sığınamamam ve akışımın bir kez daha engellenmesiyle dağılan düzenlediğimi zannettiğim deneyimlerinin duygu kalıntıları arasında buldum. Dişil yanım eril yanımdan sağlam bir yapı bekliyordu ki içinde akabilsin. Duyan hiç kimse yoktu. Bana bir yapı sunabilmek, değişim karşısında stabil kalabilmem için yardıma koşan eklemlerimdeki sıvılarım katılaşmaya başladı. Sinovial sıvılarımdan enfekte oldum. Eğer dışarıda bir yapı yoksa akamazdım. İçinde akabileceğim bir yapıya ihtiyacım vardı. Dışarıda her şey değişkendi ve ben de kendimi bir yapıya dönüştürmeye çalıştım. Ne ilginç. İçinde akabileceğim bir yapı bulamadım ve ben de kendimi bir yapıya dönüştürmeye başladım. Yapıların akışımı destekleyeceğini düşünmezdim. Özellikle söylüyorum ki yapı diye, engelleyen setler değil. Aynı şey değiller. 

Ancak ilginçtir. Bu kaos üç ay kadar beni yıkıp geçtikten sonra şimdilerde bir yapı ve akışa dair bir farkındalık hediyesi ile birlikte yeni bir düzen buldu içimde. Yaşamında eril desteğinden yoksun, elleri ve ayakları sürekli üşüyen bir kadın olarak ateşin, sıcak ve canlı dişi ruhunun arayışında Ispanya’ya taşındım, kendimi Barcelona’da buldum. Akışımla tanışmayı beklerken tanıştığım yapılarım bana akışımı getirdi. Fark ediyorum da daha önce belli ki akışımı bulmaya çalışırken yapılarıma savaş açmışım. Akanı akıcı yapmak yerine yerinde duranı yerinden sökmeye çalışmışım. Fark ediyorum çünkü bu sefer de akışkan sıvılarımı bir temel oluşturmak için yapılara dönüştürmeye çalıştım. Olan yapıyı yapı olarak tanıyıp kullanıp, olan sıvıyı sıvı olarak tanıyıp kullanıp ardından birbirlerini desteklemelerine yardım etmek yerine hepsini sıvıya ya da hepsini yapıya dönüştürmeyi çalışmışım. Ancak hiç farkındalığına erişmemişim, bedenleştirmemişim kendi yapılarımı akışımı desteklemek için. Kemiklerim mesela, kas demetini saran bağ dokum, eklemlerimdeki kapsullerim, organlarım, içinde sıvı barındıran ya da organizasyon sağlayan herhangi beden yapım sıvılarımı ağırlığımdan özgürleştirmek için buradalarmış. Dışarıda aradığım destek içimdeki yapılarda mevcutmuş. Yapılarımın farkındalığına vararak sıvılarımı özgürleştirmeye başladım, hızla değil ancak zaman içerisinde neler olduğunu anlamaya çalışan meraklı bir zihinle olan biteni gözlemleyerek. Yapı ve akış, ikisi birlikte bir harmano içinde benim içimde varlar. Sıvılarımı kapsamak için yapılarım, yapılarımı yönlendirmek ve harekete geçirmek için sıvılarım var. Yapı akışı kapsarken akış da yapıyı kapsıyor, ying yang gibi, beden ve zihin gibi. 

Bedenimdeki yapıları bilinçli bir yerden fark etmek, onları farkındalığım içinde sevmek, varlıklarını fark etmek, varlıklarını legalize edip zihnimdeki kaosu düzenlememe yardım etti. Bedenim zihnime ilham oldu, yapı oldu, akış oldu. Hepimiz bir dünyayız derken gerçekten hepimiz bir dünyayız. İçinde yaşadığımız organizma hem yansımamız hem ilham kaynağımız hem etkilediğimiz hem de etkilendiğimiz. Neye nereden yaklaştığımızdan bağımsız gerçeğin neresinden merakla tutarsak tutalım bir noktada birbirini tamamlıyor. Ben beden ve zihnin iş birliğini çok seviyorum. Bu iş birliği beden-zihin üzerinden, kişi-kişi üzerinden, kişi-çevre üzerinden micro macro pek çok yapıya yansıtılıp çalışılabilir. Ne hoş değil mi?

Bunun yanında bu zor zamanlarımda yakınımda varlıklarını hissettiğim eril kişilere ayrıca sevgilerimi gönderiyorum. Hep bir parça sorgulayıcıydım erkeklerin varlıklarına ve desteklerine. Bu nedenle de destek almak için hep kadınlara sığınmayı denedim. Ancak bu süreçte karşılaştığım yapıcı niyetleri olan, sevgi dolu, hem akışı hem de yapıyı hayatında bulunduran eril kişilerin desteğini hep hissettim. Zihnimin gözlerinde hepimiz bir çemberin içinde sarıldığını görüyorum, kalbimin teninde ise hediye edilen bütün sevgiyi hissediyorum. Her birinizin varlığından şükran doluyum.